این روش به نام روش تقویمى نیز نامیده مى‌شود و اولین بار توسط Ogino در سال ۱۹۳۰ شرح داده شد. این روش بر اساس این حقیقت استوار است که تخمک‌گذارى ۱۲ تا ۱۶ روز قبل از شروع قاعدگى رخ مى‌دهد. روزهائى که در آن احتمال حاملگى بالا است به طریق زیر محاسبه مى‌شود.

کوتاه‌ترین سیکل قاعدگى منهاى ۱۸، اولین روز از دوره بارورى را نشان مى‌دهد و طولانى‌ترین سیکل قاعدگى منهاى ۱۰، آخرین روز از دوره قاعدگى را نشان مى‌دهد. براى مثال اگر سیکل، قاعدگى زنى از ۲۶ تا ۳۱ روز متغیر باشد، دوره بارورى او، که در آن نباید نزدیکى داشته باشد، از روز هشتم تا روز بیست و یکم هر سیکل قاعدگى خواهد بود. در اینجا باید روز اول خونریزى روز اول قاعدگى محسوب شود. شکل (دوره ایمن در یک قاعدگى ۲۸ روزه) دوره بارورى و دوره ایمن را در یک قاعدگى ۲۸ روزه نشان مى‌دهد.

در مواقعى که چنین محاسباتى امکان‌پذیر نباشد، زوج‌ها مى‌توانند از روز هشتم تا بیست و دوم چرخه قاعدگى از نزدیکى خوددارى کنند. و باید شمارش روزهاى قاعدگى را از روز اول قاعدگى شروع کنند.

معایب روش تقویمى عبارتند از:

- چرخه قاعدگى یک خانم همیشه منظم نیست. اگر چرخه نامنظم باشد به سختى مى‌توان دوره ایمن را پیش‌بینى کرد.

- این روش در زوج‌هاى باسواد و مسئول که انگیزه و همکارى لازم را داشته باشند باید استفاده شود.

- خوددارى اجبارى از نزدیکی، براى تقریباً نیمى از هر ماه که به نام ”آمیزش برنامه‌ریزى شده - programmed sex“ نامیده مى‌شود از معایب دیگر است.

- این روش در دوران بعد از زایمان قابل اجراء نیست.

- با میزان شکست بالائى همراه است.

مطالعه‌اى در هند نشان داده است که میزان شکست این روش حدود ۲۱ مورد در هر ۱۰۰ زن - سال است. شکست، بیشتر به‌ علت اشتباه در محاسبه، بى‌نظمى قاعدگى و به شانس سپردن موضوع مى‌باشد.

با استفاده از دوره ایمن، دو عارضه پزشکى ممکن است بروز کند، یکى حاملگى خارج رحمى و دیگرى اختلالات جنینی، حاملگى خارج رحمى ممکن است به‌ خاطر بروز حاملگى در اواخر دوره قاعدگى و جایگزینى نادرست تخم ایجاد شود. اختلالات جنینى ممکن است به‌ خاطر لقاح حاصل از یک اسپرم یا تخمک پیر باشد. اگر چنین چیزى درست باشد دیگر نمى‌توان دوره ایمن را مطلقاً دوره ایمن دانست.