از ختنه بیشتر بدانید
ختنه عملی است که در آن پوست اضافه سر آلت تناسلی برداشته می‌شود و با وجود آنکه در کشور ما اعتقادات و توصیه‌های مذهبی عامل اصلی انجام آن بوده، شده اما امروزه از ختنه به‌عنوان یک جراحی علمی یاد می‌شود و حتی در بسیاری از کشورها با وجود آنکه از نظر مذهبی نیازی به این کار نیست اما آن را انجام می‌دهند و مثلا در آمریکا 80 درصد نوزادان پسر ختنه می‌شوندو در ایران نیز حدود 95 درصد از پسران ختنه می‌شوند.

ضرورت ختنه پسران

کودکانی که ختنه می‌شوند احتمال عفونت ادراری در آنها نسبت به کودکانی که ختنه نمی‌شوند 15 برابر کمتر است. تحقیقات نشان داده که با انجام ختنه احتمال ابتلا به سرطان آلت تناسلی در سنین بالا به مراتب کمتر می‌شود. ضمن آنکه این جراحی ساده و سرپایی احتمال انتقال عفونت‌هایی که بعد از ازدواج ممکن است از طریق رابطه زناشویی ایجاد شود را کاهش می‌دهد. همچنین احتمال انتقال عفونت ایدز نیز به این ترتیب کمتر می‌شودبنابراین باتوجه به اینکه عفونت ادراری در کودکان زیر 6 ماه بیشتر است، توصیه می‌شود ختنه در سنین پایین انجام شود.
@
🕎کدام روش را انتخاب کنیم؟

2 روش برای ختنه وجود دارد؛ 
یکی روش جراحی 
و دیگری حلقه
‌ که البته هر کدام از اینها عوارض مخصوص خود را دارند. بنابراین افرادی که این کار را انجام می‌دهند باید میزان مهارت خود را در مورد انجام هرکدام از روش‌ها بدانند و یک روش را انتخاب کنند. 
در روش جراحی، پزشک ابتدا در پوست جلوی آلت تناسلی شکاف کوچکی ایجاد می‌کند، بعد پوست را به عقب می‌کشد و با حفظ 2 میلی‌متر پوست اضافی بخیه می‌شود. در روش حلقه، به کمک یک حلقه پوست مانند بندناف خشک شده و بعد از چند روز می‌افتد.
🕎عوارض هر روش چیست؟

یکی از عوارضی که در مورد ختنه می‌توان به آن اشاره کرد خونریزی است که در روش جراحی بیشتر اتفاق می‌افتد. گاهی ممکن است در زمان ختنه با بی‌احتیاطی بخشی از سر آلت نیز بریده شود که این نیز در روش اول بیشتر دیده می‌شود. گاهی نیز ممکن است چسبندگی‌های بعد از عمل اتفاق بیفتد و کودک را از لحاظ ادرار دچار مشکل کند. در روش حلقه نیز ممکن است پوست به اندازه کافی برداشته نشود یا برعکس به مقدار زیاد برداشته شود یا با جابه‌جا شدن حلقه در ادرار کودک فشار ایجاد شود.

🕎بیهوشی یا بی‌حسی!

با اینکه هر 2 روش جراحی و حلقه با بیهوشی عمومی و بی‌حسی موضعی انجام می‌شوند.
ولی بهترین حالت این است که بیهوشی عمومی اتفاق بیفتد زیرا در این حالت کودک آرام خوابیده و پزشک به‌راحتی و با تمرکز می‌تواند کارش را انجام دهد.
در بی‌حسی ممکن است کودک بترسد، گریه کند، حرکت کند، اضطراب داشته باشد و علاوه بر تاثیر روانی بد، درنتیجه عمل نیز ممکن است اختلال ایجاد کند. به طور کلی برای کودکان کمتر از 2 ماه معمولا از بی‌حسی استفاده می‌شود و برای کودکان بالای 6 ماه می‌توان روش بیهوشی را انتخاب کرد.